شبکه خصوصی تلویزیون نیاز مبرم ورزش و اقتصاد!

غالب کشورهای دنیا دارای شبکه های خصوصی در تلویزیون هستند. شبکه هایی که باعث رونق اقتصادی در کشورشان شده است؛ یا واضح تر بگوییم:«راه ورود ارزی را به داخل کشور آسان نموده اند.»ما در این جا قصد داریم که ابتدا در مورد مسائل ورزشی و سپس اقتصادی آن و در مورد واردات ارزی سخن بگوییم.

باشگاههای معتبر ورزشی در سراسر دنیا سعی نموده اند که راههای مختلفی را جهت درآمد بررسی کنند. یکی از این راهها فروش پخش تلویزیونی مسابقات خود است. بعنوان مثال باشگاه آ.اس.رم ایتالیا پیشنهاد فروش بازیهای فوتبال خود را با مبلغ هشتاد میلیون دلار در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ از یک شبکه خصوصی دریافت نمود. این جذب سرمایه به خودی خود، باعث بالا رفتن کیفیت تیم در سطوح مختلف خواهد شد. خرید بازیکنان خوب و معتبر، ایجاد امکانات بسیار مناسب جهت تمرینات و برپایی اردو جهت آمادگی برای مسابقات، پرداخت مناسب و به موقع حقوق بازیکنان و ....... از جمله تاثیرات جذب سرمایه برای یک باشگاه است. اما متاسفانه در این مقوله کشور ما جایگاهی ندارد. -البته قبول داریم که تمامی هزینه های یک تیم از پرداخت اینگونه مبالغ تامین نمی شود، اما به یاد داشته باشید که بزرگترین منبع درآمد باشگاه همین فروش تلویزیونی مسابقات یک تیم است.- البته در ایران به ظاهر هشت شبکه تلویزیونی وجود دارد که جملگی در انحصار دولت است و این شبکه ها جهت پخش بازیهای تلویزیونی هزینه ای پرداخت نمی نمایند.

حال اگر بخواهیم این مسئله را بررسی نماییم باید از دو جهت مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

الف) شبکه های تلویزیونی ایران که همگی دولتی هستند، اجبارا به اتحادیه باشگاهها مبلغی را پرداخت نماید و اتحادیه باشگاهها نیز خود به تقسیم این بودجه کلان نماید. البته تا آنجا که در جریان هستیم حدود سه سال پیش لایحه ای جهت پرداخت این بودجه توسط هئیت دولت و مجلس به تصویب رسید که متاسفانه توسط شورای نگهبان به دلایل نامعلوم رد گردید - که البته یکی از دلایل آنان بر طبق خبرهای غیر موثق این بود که چون بازیکنان پولهایی را بعنوان مبالغ قرارداد دریافت نموده اند، بنابراین نباید مجددا پولی به آنان پرداخت گردد؛ این در حالیست که اگر این خبر غیر موثق واقعیت داشته باشد، همه می دانیم که این مبالغ به بازیکنان تعلق ندارد بلکه بعنوان منبع درآمد باشگاه مطرح است تا در آینده بااین مبالغ به تیمداری و باشگاهداری بپردازد- و بالاخره در شورای تشخیص مصلحت نظام بلاتکلیف باقی ماند. دلیل رد این لایحه همانطور که گفته شد در شورای نگهبان و همچنین بلاتکلیفی این لایحه در مجمع تشخیص مصلحت نظام نامعلوم است، اما آنچه مسلم است این است که وقتی رسانه ملی یعنی صداو سیما جهت پخش یک فیلم سینمایی و یا سریال تلویزیونی باید هزینه ای را متقبل شود و البته در کنار آن نیز بخاطر داشتن مخاطبان بسیار زیاد صاحب اسپانسر و بطور کلی تبلیغات و آگهی های تبلیغاتی می شود، باید به ورزش نیز همچون یک فیلم سینمایی نگاه کند و آن را بعنوان یک یلم مثلا 90دقیقه ای - و حتی بیشتر از 90دقیقه- که بخاطر جذب مخاطبان زیاد، صاحب آگهی های تبلیغاتی و ....... کرده است، بنگرد.

ب)در صورت رد سخن اول ما، بهتر است راه حل دوم مورد بررسی قرار بگیرد. اکنون و با توجه به پیشرفتهای ارتباطات، وقت آن رسیده که به اشخاص حقیقی و حقوقی شناخته شده که همیشه مصالح نظام و انقلاب رادر نظر گرفته اند در صورت درخواست مجوز تاسیس شبکه های خصوصی داده شود، تا از طرفی که به اقتصاد کشور، بخصوص اقتصاد ورزشی کمک شایانی گردد، از طرف دیگر بتوانیم با شبکه های متعدد ماهواره ای به مبارزه برخیزیم. امیدواریم این قسمت، مورد بحث و بررسی و مطالعه بزرگمردان ما قرار گیرد.

اما موضوع بحث اقتصادی این مورد شیرینتر است. زیرا یک شبکه تلویزیونی می تواند به تنهایی درآمدهای خاص خود را به همراه ورود ارز به دنبال داشته باشد. توجه داشته باشید که اکنون سینما ما در حال ورشکستگی می باشد، اگر چند شبکه ماهواره ای نبودند که فیلمهای تولید شده در ایران را خریداری نمایند، اکنون این سینمای ما بود که دیگر اثری از آن باقی نمی ماند. بنابراین شبکه های خصوصی برای پر کردن برنامه های خود به دنبال فیلمهای سینمایی جذاب خواهند رفت، زیرا اسپانسرهای خوبی پشت پرده پخش اینگونه فیلمهای پر مخاطب قرار دارد. اسپانسرهایی که سالانه بدون پرداخت هیچ هزینه تبلیغاتی و فقط بخاطر شهرت از گذشته های نه چندان دور، ارز بسیار زیادی را از این مملکت خارج می نمایند. در حالی که می توانستیم با شبکه های خصوصی بسیاری از این مبالغ کلان را در کشورمان نگاه داریم. از سویی سینمای کم قدرت ما - که بخاطر هزینه های سرسام آور سینماها دیگر نتوانسته است آن شور و حرارت گذشته را به دنبال داشته باشد- به دنبال ساخت فیلمهای جذاب خواهند رفت؛ زیرا آنان نیز به فکر فروش بعد از اکران خواهند بود. اکنون سینما یکی از منابع درآمد ارزی و صادرات مهم برخی کشورها می باشد. ضمن آنکه اینگونه شبکه ها خود به تولید و فروش فیلمهای سینمایی، مستند و سریالهای تلویزیونی خواهد نمود.